Sokoli, një i ri shqiptar, që jeton prej kohësh në Bergamo ka përshkruar situatën e vështirë që po jeton çdo ditë për shkak të Covid-19 dhe që është një realitet shumë i hidhur.
Përmes një postimi në Facebook ai shprehet se çdo gjysmë orë bëhen ceremoni varrimi në Bergamo, qytetin verior ku mungon buzëqeshja dhe ku normaliteti nuk ekziston më.
Ai madje thotë se familjarët nuk i japin dot as lamtumirën të ndjerit dhe kërkojnë mbështetje te njëri-tjetri vetëm duke u parë në sy! Prekje nuk ka, ditët nuk mbarojnë kurse netët i kalojnë pagjumë!
Rrëfimi prekës i të riut shqiptar:
“Në Bergamo nuk ka më arkivole”
Në Bergamo nuk ka më oksigjen.
Në Bergamo, jashtë varrezave, ka një radhë të gjatë makinash funeralesh.
Në Bergamo bëhet një varrosje çdo gjysmë ore.
Humb dikë të dashur dhe nuk mund t’i japësh lamtumirën për herë të fundit.
Në varreza kërkojmë mbështetje njëri me tjetrin vetëm duke u parë në sy.
Nga njerëzit e tjerë kohët e fundit shohim vetëm sytë sepse hunda dhe goja janë të mbuluara nga një maskë.
Në Bergamo nuk sheh më buzëqeshje.
Ne kemi jetuar në ekuilibër për 3 javë: nga njëra anë shtysa e natyrës, e fortë, e cila dëshiron të na rrëzojë, nga ana tjetër ajo e Bergamos, madje edhe më e fortë, që do të fillojmë përsëri.
Ditët janë pa mbarim, netët pa gjumë. Të gjithë mendojnë për diçka: të rinjtë mendojnë për gjyshërit, gjyshërit mendojnë për nipërit dhe mbesat, sipërmarrësit mendojnë se si të paguajnë pagat, ne të gjithë ëndërrojmë për normalitet.
Nuk e di kur do të kthehet ky normalitet, por me siguri do të ishte mirë të na gjejë në qendër dhe më në fund të na shihte të buzëqeshur.
